Glossarium astronomicum

Deeltjesfysica

Deeltjesfysica is het deelgebied van de natuurkunde dat zich bezighoudt met de kleinste bouwstenen van materie, waaronder de deeltjes waaruit atomen bestaan (elektronen, neutronen en protonen), evenals de deeltjes waaruit neutronen en protonen bestaan (zogenaamde quarks). Deze en meer exotische, kortlevende deeltjes kunnen worden geproduceerd in deeltjesversnellers. Daar worden deeltjes met hoge energieën op elkaar gebotst, wat resulteert in de productie van verschillende soorten andere deeltjes. Alle bekende elementaire deeltjes en hun interacties worden beschreven door het zogenaamde standaardmodel van de deeltjesfysica. Sommige astrofysische objecten, met name de stralen van sterrenmassa's of superzware zwarte gaten, of supernova-explosies, zijn natuurlijke deeltjesversnellers. Kosmische deeltjes die op die manier worden versneld, bereiken ons als kosmische straling.

Gerelateerde termen:

• Komeetkern
• Kosmische straling
• Neutron
• Deeltje
• Superzwaar zwart gat
• Supernova
• Kosmische stralingsastronomie
• Elektron

Deeltje

Een klein bestanddeel van materie kan een deeltje worden genoemd. In de klassieke fysica bewegen deeltjes door de ruimte en heeft een deeltje op elk moment een bepaalde locatie. In de kwantumfysica zijn de eigenschappen van deeltjes anders. Deeltjes hebben niet altijd een bepaalde locatie en gedragen zich in sommige opzichten als golven.

Deeltjesfysica is de studie van de kleinste bouwstenen van materie, de zogenaamde elementaire deeltjes. Voor de astronomie zijn de belangrijkste materiedeeltjes het elektron en de quarks, up-quark en down-quark, waaruit de samengestelde deeltjes proton en neutron bestaan. Atoommaterie bestaat uit protonen en neutronen die de atoomkern vormen, omgeven door elektronen.

Elektromagnetische straling, de belangrijkste astronomische boodschapper, bestaat uit kwantumdeeltjes die fotonen worden genoemd. Bij lagere fotonenergieën zijn de golfeigenschappen van deze kwantumdeeltjes het belangrijkst. Radioastronomen beschrijven de elektromagnetische straling die ze ontvangen bijvoorbeeld niet in termen van afzonderlijke deeltjes, maar als elektromagnetische golven, gekenmerkt door golflengte of frequentie. Aan het andere uiteinde van het elektromagnetische spectrum, voor de fotonen met de hoogste energie, zijn de deeltjeseigenschappen het belangrijkst. Hoogenergetische astronomen die waarnemingen doen met behulp van röntgenstraling of gammastraling, gebruiken doorgaans deeltjesdetectoren en beschrijven de eigenschappen van de straling die ze ontvangen in termen van deeltjesenergieën.

Gerelateerde termen:

• Materie
• [Deeltjesfysica](/2025/08/deeltjes>br>

Dwergster

"Dwergster" is een synoniem voor een ster op de zogenaamde hoofdreeks: Sterren die in hun kern waterstof tot helium smelten. Sterren brengen het grootste deel van hun "leven" door als dwergster. Onze zon is een dwerg van middelbare leeftijd. Als sterrenkundigen het over zulke hoofdreekssterren hebben, zeggen ze meestal ook iets over de kleur, zoals ‘rode dwerg’ voor de meest voorkomende dwergsterren met een lage massa, of ‘gele dwerg’ voor sterren zoals onze zon.

Let op: In de sterrenkunde zijn er gevallen waarin de aanduiding "dwerg" verwijst naar objecten die volgens deze definitie geen dwergsterren zijn! Bruine dwergen zijn objecten met een massa van minder dan 8% van die van de zon, die nooit beginnen met het verbranden van waterstof in hun kern - een soort tussenklasse van "substellaire objecten" tussen het massabereik van sterren en dat van planeten. Witte dwergen, ook wel witte dwergsterren genoemd, zijn de compacte overblijfselen van sterren met een lage tot gemiddelde massa die hun nucleaire brandstof hebben verbruikt. Als onze zon het einde van zijn stellaire leven heeft bereikt, wordt hij een witte dwerg.

Gerelateerde termen:

• Bruine Dwerg
• Rode Dwerg
• Witte Dwerg

Dwergplaneet

Een dwergplaneet is een hemellichaam met de volgende eigenschappen: Het draait rond de zon, heeft genoeg massa om een bijna ronde vorm te krijgen, heeft zijn pad langs zijn baan niet vrijgemaakt en is geen maan. Dwergplaneten draaien meestal in regio's die bestaan uit soortgelijke lichamen, zoals in het geval van de asteroïdengordel en de Kuipergordel.

Over het algemeen zijn dwergplaneten kleiner dan Mercurius, met ijzige, rotsachtige structuren. De hoeveelheid ijs ten opzichte van de rotsen hangt af van hun positie in het zonnestelsel. Pluto is de bekendste dwergplaneet. De term dwergplaneet moet niet verward worden met de verouderde term kleine planeet.

Gerelateerde termen:

• Asteroïde
• Asteroïdengordel
• Kuipergordel
• Kleine planeet
• Pluto
• Trans-Neptuniaans Object
• Klein zonnestelsellichaam

Dwergstelsel

Een dwergstelsel is een klein sterrenstelsel dat ongewoon zwak is, ofwel door zijn zeer kleine omvang, ofwel door zijn zeer lage oppervlaktehelderheid, ofwel door beide. Meestal zijn dwergsterrenstelsels maximaal een miljard keer zo helder als de zonnelichtkracht, wat overeenkomt met minder dan één procent van de helderheid van ons eigen thuisstelsel, de Melkweg. Er zijn veel verschillende soorten dwergsterrenstelsels, waaronder dwerg-elliptische, dwergbolvormige, dwergspiralen en dwergonregelmatige sterrenstelsels. Een van de belangrijkste voorbeelden van dwergsterrenstelsels is de Kleine Magelhaense Wolk, een dwerg onregelmatige satelliet van ons eigen sterrenstelsel, de Melkweg.

Gerelateerde termen:

• Melkweg
• Kleine Magelhaense Wolk (SMC)

Dopplereffect

Het dopplereffect is de verandering in gedetecteerde golflengte (of frequentie) van geluids- of lichtgolven veroorzaakt door de relatieve beweging van de bron naar of van de waarnemer vandaan. Dankzij dit effect kunnen astronomen de beweging bestuderen van elk lichaam (sterren, sterrenstelsels, gas, enz.) dat golven uitzendt (bijvoorbeeld elektromagnetische straling). In het geval van bijvoorbeeld straling die wordt uitgezonden door een ster met spectraallijnen op specifieke golflengten, zullen de golflengten van alle spectraallijnen worden verschoven. Voor snelheden aanzienlijk lager dan de lichtsnelheid is de dopplerverschuiving in frequentie (of golflengte) evenredig met de relatieve snelheid van de bron in de gezichtslijn van de waarnemer gedeeld door de lichtsnelheid.

Gerelateerde termen: • Elektromagnetische straling • Frequentie • Golflengte • Blauwverschuiving • Roodverschuiving

Diurnale beweging

Diurnaal verwijst naar dagelijks. Op aarde is het de beweging van de hemel als gevolg van de dagelijkse rotatie van de aarde. Sterren en andere hemellichamen lijken van oost naar west te bewegen. De as van deze schijnbare beweging valt samen met de draaias van de aarde. Een dagcirkel is het pad dat een ster aflegt als de hemelbol hem langs de hemel voert. Deze zijn te zien op foto's met lange belichting van de nachtelijke hemel als sterrensporen, in de vorm van bogen of delen van cirkels, met het middelpunt op de noordelijke en zuidelijke hemelpool. Een waarnemer op een andere planeet zou sterren en andere hemellichamen andere paden langs de hemel zien maken doordat de rotatieas en -periode van die planeet anders is dan die van de aarde.

Gerelateerde termen: • Hemelsfeer
• Rotatie van de aarde
• Zonnepad (dagboog)
• As van de aarde
• Nacht

Dichtheid

Dichtheid is een fysisch kenmerk van een stof of object dat de verhouding tussen volume en massa uitdrukt. Hoe hoger de dichtheid, hoe groter de massa per volume-eenheid. De gemiddelde dichtheid van een object is de totale massa gedeeld door het totale volume. De SI-eenheid is kilogram per kubieke meter (kg/m³).

De dichtheid in het gebied van de Melkweg rond de zon kan variëren van ongeveer 10-20 kg/m³ voor interstellair gas tot meer dan 1017 kg/m³ voor het binnenste van neutronensterren.

De dagelijkse dichtheid op aarde ligt tussen deze uitersten, met ijzer op ongeveer 7800 kg/m³, water op ongeveer 1000 kg/m³ en de lucht die ons op zeeniveau omringt op iets meer dan 1 kg/m³.

Het heelal omvat niet alleen de sterren, planeten en het gas in sterrenstelsels, maar ook de relatief lege ruimte tussen sterrenstelsels en tussen clusters van sterrenstelsels. Dit leidt tot een gemiddelde dichtheid van materie in het heelal van ongeveer 10-27 kg/m³.

Gerelateerde termen:
• Massa
• Neutronenster
• Interstellair medium

Declinatie

In equatoriale coördinatensystemen is declinatie een van de twee coördinaten die worden gebruikt om de positie van een object aan de hemel aan te geven. Declinatie is specifiek de hoekige afstand van het object tot de hemelequator, gewoonlijk gemeten in graden: positief voor objecten op het noordelijk halfrond, met een minteken voor objecten op het zuidelijk halfrond. Op deze manier is declinatie analoog aan de geografische breedtegraad op het aardoppervlak. De hemelequator komt ruwweg overeen met de projectie van de aardequator op de hemelbol, maar moderne coördinatensystemen zoals het International Celestial Reference System (ICRS) definiëren de hemelequator zonder referentie naar de aarde, waarbij de posities van zeer verre hemellichamen aan de hemel als referentie worden gebruikt.

Gerelateerde termen:

• Hemelcoördinaten
• Hemelevenaar
• Evenaar
• Breedtegraad
• Rechte Klimming (RA)

Donkere nevel

Een donkere nevel is een koele gas- en stofwolk in de ruimte die een groot deel van het licht van sterren en heldere nevels erachter blokkeert en daardoor donker lijkt. Het is het stof dat het licht van achteren blokkeert, ook al vormt stof slechts 1% van de materie in de nevel. Donkere nevels blokkeren zichtbaar en ultraviolet licht, maar het is mogelijk om erdoorheen te kijken door in infraroodlicht te kijken. Het bekendste voorbeeld is de Paardenkopnevel in het sterrenbeeld Orion.

Gerelateerde termen:

• Stof
• Infrarood (IR)
• Nevel
• Ultraviolet
• Zichtbaar spectrum
• Orion