Glossarium astronomicum

Een jaar is de tijd die de aarde nodig heeft om één keer rond de zon te draaien, maar er zijn verschillende definities voor wat ‘één keer rond’ betekent. De tijd die de zon nodig heeft om van het ene jaar op het andere op precies dezelfde plaats aan de hemel te verschijnen, is één tropisch jaar, ook wel het zonnejaar genoemd, dat ongeveer 365,24 dagen duurt. De tijd die de aarde nodig heeft om één baan te voltooien, met de verre sterren als referentie, is één siderisch jaar.

Het verschil tussen beide, dat ongeveer 20 minuten bedraagt (waarbij het siderisch jaar iets langer is), is te wijten aan de precessie van de rotatieas van de aarde – het feit dat de rotatieas van de aarde heel langzaam van richting verandert in de ruimte. Er is ook het anomalistische jaar: op zijn elliptische baan is de aarde soms dichter bij en soms verder van de zon verwijderd. Het anomalistische jaar is de tijd tussen twee opeenvolgende dichtste naderingen (“periheliumpassages”) van de zon.

Voor andere planeten, binnen of buiten het zonnestelsel, wordt hun “jaar” op analoge wijze gedefinieerd, met betrekking tot de banen van deze planeten rond de zon of rond een andere centrale ster.

Gerelateerde termen:
• Baan
• Tijd
• Aardas
• Precessie

Maanfase verwijst naar de positie van de maan in zijn baan rond de aarde. De veranderende positie van de maan zorgt ervoor dat de verlichte helft van de maan die vanaf de aarde zichtbaar is, in de loop van een maanmaand verandert. Behalve tijdens maansverduisteringen wordt altijd de helft van de maan door de zon verlicht.

Op aarde zien we verschillende delen van de maan verlicht terwijl deze in zijn baan om ons heen beweegt. De maanmaand begint en eindigt in dezelfde fase. In een fase van 0 graden, “nieuwe maan” genoemd, staat de maan zo dicht bij de zon als hij in die baan kan staan. In die fase is de verlichte kant van de maan van de aarde afgekeerd en lijkt de maan donker. De grootte van het verlichte deel van de maan neemt geleidelijk toe (wasende fase) en wordt een sikkel.

De eerste kwartierfase (wanneer de helft van de maan verlicht lijkt te zijn, in de volksmond bekend als halve maan) vindt plaats op 90 graden vanaf het startpunt. Het verlichte deel van de maan blijft toenemen en wordt gibbous (convex of bolvormig). De volle maan vindt plaats op 180 graden. Na dit punt begint de vorm geleidelijk af te nemen (afnemende fase), wat resulteert in een gibbous maan, de laatste kwartierfase (wanneer de helft van de maan verlicht lijkt, dit wordt in de volksmond halfmaan genoemd) op 270 graden vanaf het begin, de sikkelmaan, en eindigend als een nieuwe maan op 360 graden. Hoewel de helft van de maan verlicht lijkt bij fasen van 90 en 270 graden, zijn het de tegenovergestelde zijden die verlicht zijn.

Gerelateerde termen:
• Maand
• Fase

Jupiter is de grootste planeet in het zonnestelsel en de vijfde grote planeet vanaf de zon. Het is een gasreus met een straal van 71.300 kilometer (km), ongeveer 11 keer de straal van de aarde. De massa van Jupiter (318 keer de massa van de aarde) is groter dan die van alle andere planeten en kleinere hemellichamen in het zonnestelsel samen.

De typische afstand tot de zon is 778 miljoen km, ongeveer vijf astronomische eenheden (afstanden tussen de aarde en de zon), en het duurt iets minder dan 12 jaar om één baan te voltooien. In 2023 hebben astronomen meer dan 90 manen of natuurlijke satellieten ontdekt die rond Jupiter draaien.

De planeet is met het blote oog zichtbaar. De Engelse naam is afgeleid van de Romeinse koning van de goden. Met een kleine telescoop kunnen we wolkenbanden in verschillende kleuren en een gigantisch rood cirkelvormig stormgebied (de zogenaamde Grote Rode Vlek) zien. In de afgelopen decennia zijn er enkele ruimtesondes naar Jupiter gestuurd en in 2016 is het NASA-ruimtevaartuig Juno begonnen met het veel gedetailleerder onderzoeken van Jupiter en zijn manen.

Gerelateerde termen:
• Astronomische eenheid
• Galileïsche manen
• Gasreus
• Reuzenplaneet
• Grote Rode Vlek
• Buitenplaneten
• Planeet
• Zonnestelsel

Gedurende een jaar, terwijl de aarde en alle astronomische waarnemers erop rond de zon reizen, verandert het perspectief van die waarnemers. Vergeleken met de achtergrond van de verste astronomische objecten aan de nachtelijke hemel, zorgt deze perspectiefverandering voor een verandering in de schijnbare positie van dichterbij gelegen astronomische objecten aan de nachtelijke hemel. Hierdoor lijken deze objecten in de loop van een jaar langs kleine ellipsen aan de nachtelijke hemel te bewegen, een effect dat bekend staat als jaarlijkse parallax.

De lange as van die ellips, uitgedrukt als een hoek, komt overeen met tweemaal de zogenaamde (jaarlijkse) parallaxhoek van het object. De parallaxhoek komt overeen met een verandering in de positie van de waarnemer met één astronomische eenheid (AE), dat wil zeggen met de gemiddelde afstand aarde-zon, of de verplaatsing van de aarde tussen twee astronomische waarnemingen die met een half jaar tussenpoos zijn uitgevoerd.

De afstandseenheid "parsec", een afkorting voor "parallax seconde", is zo gedefinieerd dat voor een ster op een afstand van één parsec van de aarde de jaarlijkse parallaxhoek één boogseconde bedraagt.

Gerelateerde termen:
• Parallax