Altitude
Altitude heeft twee betekenissen: het duidt een specifieke hoek aan in een bepaald type coördinatensysteem ("de altitude van een ster") of een verticale afstand ten opzichte van een bepaald referentieniveau ("5000 m boven zeeniveau").
In de astronomie (en landmeetkunde) is altitude een hoek in zogenaamde horizontale coördinatensystemen. Die hoek meet hoe hoog een object zich boven de horizon bevindt – als u uw vinger naar het object wijst en vervolgens recht naar beneden naar de horizon beweegt, zal de richting van uw arm zijn veranderd met de hoek die de hoogte aangeeft. Altitude wordt gemeten in graden of in radialen. Een object aan de horizon heeft een hoogte van 0°, en een object dat zich recht boven u bevindt, "in het zenit", heeft een hoogte van 90°. Negatieve hoogtewaarden worden toegekend aan objecten die zich momenteel onder de horizon bevinden – daar meet de hoogtehoek hoe ver het object zich onder de horizon bevindt. Een object dat zich recht onder uw voeten bevindt, "in het nadir", heeft een altitude van –90°.
In andere contexten, zoals in de luchtvaart of atmosferische fysica, is hoogte een maatstaf voor hoe hoog een plaats zich boven een bepaald referentieniveau bevindt. Op aarde wordt hoogte vaak gedefinieerd als de hoogte boven zeeniveau. In deze betekenis wordt hoogte gemeten in een lengte-eenheid, zoals meters.
Gerelateerde termen:
• Azimut
• Horizon
• Zenit
• Nadir