Röntgenastronomie is een onderzoeksgebied dat zich bezighoudt met het verzamelen en analyseren van alle informatie die afkomstig is uit de kosmos in de vorm van zeer energetische elektromagnetische straling (energetischer dan ultraviolette straling maar minder energetisch dan gammastraling).
Röntgenstraling heeft frequenties tussen 30 petahertz en 30 exahertz, wat overeenkomt met golflengten tussen 10 picometer en 10 nanometer. In de oudere lengte-eenheid die nog steeds in veel gebieden van de astronomie, waaronder röntgenastronomie, wordt gebruikt, komt dit overeen met tussen 0,1 en 100 angstrom (Å). Gezien het prominente karakter van de deeltjesnatuur van licht in dat deel van het spectrum, gebruiken röntgenastronomen gewoonlijk fotonenergieën in plaats van golflengten om te karakteriseren wat ze meten. In termen van elektronvolt (eV), de energiegroep die gebruikelijk is in de deeltjesfysica, komen de bovenstaande frequentie- en golflengtebereiken overeen met fotonenergieën tussen 100 eV en 100 keV.
Aangezien de atmosfeer de meeste röntgenstraling absorbeert, wordt röntgenastronomie doorgaans uitgevoerd met ruimtetelescopen. Röntgenstraling van astronomische bronnen is afkomstig van extreem hete gebieden. Deze omvatten de schijven rond compacte objecten zoals zwarte gaten of neutronensterren, en de hete corona van sterren.
Gerelateerde termen:
• Zwart gat
• Corona
• Elektromagnetische straling
• Gammastraling
• Ultraviolet
• Röntgenstraling