Ook bekend als zonneactiviteit
Steractiviteit is een verzamelnaam voor de verschillende effecten die magnetische velden op sterren hebben. Sterren met sterke magnetische velden hebben meer sterrenvlekken op hun oppervlak. Magnetische velden van sterren zijn waarschijnlijk ook de bron van warmte voor de corona van een ster, dus sterren met sterkere magnetische velden zullen meer röntgen- en ultraviolette straling uit hun corona uitzenden. Activiteit is ook te zien in het spectrum van de ster, met name in de emissie van de waterstof-alfalijn. Al deze effecten samen geven een ruwe kwantificering van de ‘activiteit’ van een ster. Massieve sterren (met spectraaltype O, B en vroege A) hebben doorgaans een lage activiteit. De activiteit neemt toe bij sterren met een lagere massa en bereikt een piek bij rode dwergen (M-dwergen). Jonge sterren zijn actiever dan oude sterren. De zon volgt een activiteitscyclus van 11 jaar, wat resulteert in een variatie in het aantal zonnevlekken.
Gerelateerde termen:
• B-type ster
• Corona
• Waterstof
• Rode dwerg
• Zonnecyclus
• Spectraaltype
• Zonnevlek
• Zonnevlekkencyclus
• Ultraviolet
• M-type ster
• Magnetisch veld
• O-type ster
• Röntgenstraling