Glossarium astronomicum

Deze tak van de astronomie houdt zich bezig met het bestuderen van bronnen van hoogenergetische geladen deeltjes in het heelal. Hierdoor kunnen astronomen de eigenschappen van deze bronnen bestuderen, evenals diverse andere daarmee samenhangende aspecten, zoals magnetische velden in het heelal. Kosmische straling kan worden waargenomen met behulp van methoden die vergelijkbaar zijn met die welke in de deeltjesfysica worden gebruikt, of door te zoeken naar flitsen van gammastraling die gepaard gaan met hoogenergetische geladen deeltjes die door de atmosfeer bewegen.

Gerelateerde termen:
• Actieve galactische kern
• Kosmische straling
• Gammastraling
• Kern
• Deeltje
• Deeltjesfysica
• Proton
• Supernova

Deeltjesfysica is het deelgebied van de natuurkunde dat zich bezighoudt met de kleinste bouwstenen van materie, waaronder de deeltjes waaruit atomen bestaan (elektronen, neutronen en protonen), evenals de deeltjes waaruit neutronen en protonen bestaan (zogenaamde quarks). Deze en meer exotische, kortlevende deeltjes kunnen worden geproduceerd in deeltjesversnellers. Daar worden deeltjes met hoge energieën op elkaar gebotst, wat resulteert in de productie van verschillende soorten andere deeltjes. Alle bekende elementaire deeltjes en hun interacties worden beschreven door het zogenaamde standaardmodel van de deeltjesfysica. Sommige astrofysische objecten, met name de stralen van sterrenmassa's of superzware zwarte gaten, of supernova-explosies, zijn natuurlijke deeltjesversnellers. Kosmische deeltjes die op die manier worden versneld, bereiken ons als kosmische straling.

Gerelateerde termen:
• Komeetkern
• Kosmische straling
• Neutron
• Deeltje
• Superzwaar zwart gat
• Supernova
• Kosmische stralingsastronomie
• Elektron

Kosmische straling bestaat uit energetische geladen deeltjes (bijv. protonen, kernen van zware elementen en elektronen) die zich door de kosmos bewegen.

Kosmische straling kan de atmosfeer van de aarde binnendringen. Primaire kosmische straling kan afkomstig zijn van de zon, het zonnestelsel, onze Melkweg of verre sterrenstelsels. Ze bestaan uit protonen (ongeveer 90%), heliumkernen (ongeveer 9%), zwaardere atoomkernen en elektronen (ongeveer 1%) en een zeer kleine hoeveelheid antimaterie. Licht afkomstig uit de kosmos is geen kosmische straling.

Als een energetische primaire kosmische straal de atmosfeer van de aarde binnendringt, kan deze interageren met atmosferische deeltjes en een groot aantal secundaire geladen deeltjes produceren, secundaire kosmische straling genaamd. De kosmische straling met de hoogste energie bestaat uit kerndeeltjes met een kinetische energie die gelijk is aan een tennisbal die met ongeveer 150 kilometer per uur beweegt. Zulke deeltjes met de hoogste energie zijn echter zeldzaam en hebben meestal een lagere energie.

Gerelateerde termen:
• Deeltje
• Astronomie
• Elektron