Rode superreus
Ook bekend als M-superreus
Een rode superreus is een ster met een relatief koel oppervlak, maar met een straal die doorgaans honderden of zelfs duizenden keren zo groot is als die van een hoofdreeksster zoals onze zon. Door de lagere temperatuur ziet het oppervlak er roodachtig uit, terwijl de grote diameter ervoor zorgt dat de ster aanzienlijk helderder schijnt dan onze zon.
Rode superreuzen worden op dezelfde manier gevormd als rode reuzen, maar dan uit voorlopers die aanzienlijk zwaarder zijn. Beide soorten waren oorspronkelijk hoofdreekssterren, dat wil zeggen sterren zoals onze zon die via kernfusie waterstof in hun kern omzetten in helium (hoewel rode superreuzen een veel grotere massa hebben dan de zon). Wanneer een dergelijke ster geen waterstofbrandstof meer heeft, begint hij helium om te zetten in zwaardere elementen. Op dat moment zet de ster uit, waarbij het oppervlak afkoelt, en door de toegenomen omvang wordt de ster helderder. De resterende levensduur van rode superreuzen bedraagt slechts enkele tienduizenden jaren.
Voorbeelden van rode superreuzen zijn Betelgeuze, in Orion, en Antares, in Scorpius. Net als rode reuzen zijn rode superreuzen gevoelig voor pulsatie en massaverlies. De meeste, mogelijk alle, rode superreuzen eindigen in een supernova-explosie, waarbij ze een groot deel van hun gas uitstoten en hun kernen instorten tot neutronensterren of zwarte gaten.
Gerelateerde termen:
• Hoofdreeks
• Rode reus
• Spectraaltype
• Ster
• Sterevolutie
• Supernova
• M-type ster
• Orion